Kocaelispor’a gönül veren biri olarak içim içimi yiyor. Çünkü o süslü paketlerin gölgesinde asıl sorunumuz görmezden geliniyor. Bugün forma sponsoru bulsan ne olur, protokolde koltuklarını doldursan neye yarar, eğer TFF gelip de “Ulusal Lisans’ı alamadın” diyorsa?
Kurumsal üyelik adı altında yapılan bu gösterişli kampanyalar, bir yandan kulübe kalıcı gelir vaadi sunarken, diğer yandan altı boş kalırsa inandırıcılığını da kaybeder. Evet, finansal sürdürülebilirlik şart. Evet, projeler geliştirilmeli. Ama bir yandan da 2025-2026 sezonu için lisans alamamış bir Kocaelispor gerçeği var ortada. Kocaelispor, lisanssız! Üstelik 1. Lig şampiyonu olmuşsun ama TFF seni "yetersiz" buluyor. Bu nasıl bir tezat, nasıl bir aymazlık?
Kulüp yöneticilerine sormak lazım: Bir yandan plaket dağıtırken, öte yandan lisans başvurusu için gerekli belgeleri tamamlamamak nasıl bir vizyonun ürünüdür? Lisans alınamayınca, o çok övünülen “Gold üyelik” neye yarar? Platin olmuşsun ama federasyon gözünde sınıfta kalmışsın… Taraftarın gözünde de öyle.
Bu şehir sadece forma satın alarak, stada gelerek, deplasmana koşarak değil; aynı zamanda aklıyla, vicdanıyla da bu kulübü sahipleniyor. Ve o taraftar, "elit üyelik paketi"nin parıltısına değil, saha dışındaki ciddiyete, yönetime duyduğu güvene bakar.
Gelin görün ki biz hâlâ en temel gereklilikleri tamamlayamamışken vitrin süslüyoruz. Kocaelispor’un geleceğini gerçekten düşünen varsa, önce temeli sağlam atmalı. Lisans yoksa başarı da yoktur, prestij de. Lisans yoksa, seneye sahaya çıkacak kadroyu kurmak bile hayal olabilir.
Elbette umudumuzu kaybetmeyeceğiz. Çünkü biz bu armaya sadece başarı için değil, aidiyet için bağlıyız. Ama artık sadece sevgi yetmiyor. Ciddiyet, şeffaflık ve işini bilen bir yönetim anlayışı olmadan ne Altın paket kalıcı olur ne de başarı.
Kocaelispor, önce ruhunu sonra lisansını geri almalı.