Kocaeli, Türk sanayisinin kalbinin attığı yer olarak bilinir. İsimlerini herkesin bildiği onlarca marka buradadır. En fazla ihracat, en fazla üretim, en fazla işçi sayısı, vergi, bu enleri uzatmak mümkün. Bu kadar en fazla içinde hayatın rakamlardan ibaret olmadığını düşündüren bir örneği anlatacağız ki bileni çok değil. Kocaeli Sanayi Odası tarafından 2000-2003 yılları arasında projelendirilen 2004 yılında AB fonları ile hayata geçirilen Bizimköy Projesi. Bu sosyal sorumluluk projesi birçok hikayeyi de bünyesinde barındırıyor.
1917 yılında Avusturya’da doğan, ikinci dünya savaşı sonrası Türkiye’ye göç eden Beatrice Bruningen bu hikayenin ilk kahramanı. Bu ülkede evlenip eşini burada kaybeden bu hanımefendi, 16 yaşında ateşli hastalık geçirerek zihinsel engelli olan kızı sonrası engellilere ilgi duyuyor. İzmit Karaabdülbaki Köyü’ndeki arazilerinin bir bölümünü zihinsel engellilere hizmet verilmesi koşuluyla vakfediyor. Bu merkez halen hizmete devam ediyor. 10 Aralık 2001’de hayatını kaybetmeden önce de kalan 72 dönüm arazisini de engellilerin hizmetinde kullanılmak üzere Türk Anneler Derneği’ne bağışlıyor.
İşte bu arazi üzerinde Kocaeli Sanayi Odası, Kocaeli Büyükşehir Belediyesi, Kocaeli Üniversitesi ve İŞKUR öncülüğünde Bizimköy Engelliler Üretim Merkezi Vakfı hayata geçiriliyor. Sosyal sorumluluk projeleri bugün şirketlerin çeşitli gerekçeler ile desteklediği belirli bir dönemi ve miktarı olan projeler olarak bilinir. Bu projenin diğerlerinden farkı devamlılık arz ediyor olması. Başlangıçta sınırlı sayıda engelli le başlanan zorlu yolculuk bugün ihracat yapan büyük bir işletmeye dönüşmüş durumda. 135’i engelli 400 civarı personel çalışıyor. Dünyanın sayılı tekstil markalarına fason üretim yapıyor. Mantardan çiçekçiliğe kadar birçok alanda üretim yaparak ekonomiye katkı sağlıyor. Dünyada bir örneği daha yok. Dünya Odalar Federasyonu’nun düzenlediği proje yarışmasında 39 ülkeden 79 proje ile yarışarak ‘En iyi İş Yaratma ve İş Geliştirme Projesi’ kategorisinde milyar dolarlık projeleri geçerek 2015 Dünya şampiyonluğu kazanan bir proje.
Çeşitli engelleri olan insanları kapalı alanlarından çıkararak sosyal hayatın içine alan bu proje çalışan ve burada tanışarak evlenen engelli kardeşlerimizle yeni hikayeler yazmaya devam ediyor. Bir tarafta evden dışarı çıkarılmayan zihinsel engelli gencin bugün evine baktığının hikayesi ile duygulanırken diğer tarafta bir güneydoğu gazisine, terörün izlerine rağmen dimdik ayakta duran ve bu işletmeyle hayata tutunan bir insanı görüyorsunuz. Bu açılardan baktığımızda bir işletme değil, bir işletmeden fazlası yürüyen hikayeler merkezi.
Çalışma hayatım boyunca hukuki zorunluluk nedeniyle işe alınan engellilerin iş hayatında ki yerine şahitlik etmiştim. Sizi mecburen istihdam ediyoruz bakış açısı yerine, bu işletmenin temel taşı sizsiniz bakış açısının farkını gözleme şansı buldum. Bu fark yönetenlerden çalışanlara herkesin yüzüne mutluluk olarak yansımış. Ülkemin böyle bir işletmeye sahip olmasının mutluluğu ile ayrıldım BİZİMKÖY’den.
SONSÖZ
Avusturya’da doğup rüzgarın bu ülkeye attığı bir insanın başlattığı bu hikaye bugün devam ediyor. Beatrice Bruningen kızı ile birlikte bu işletmenin içindeki mezarında yatıyor. Devam eden bir nesli yok. Mezarı ülkesinde olsa belki ziyaret eden bile olmayacaktı. Ziyaret ettiğim gün mezarına çiçekler dikiliyordu. Muhtemelen her gün ziyaretçisi de vardır. Bu işletmeye büyük emek veren Kocaeli Sanayi Odası, valilik ve belediye başta herkese teşekkürler. Çalışanların yüzündeki gülümseme sizin yüzünüzde de oluştuysa ne mutlu bize.
Bir söz de bu ülkeyi çok sevdiğini iddia edenlere;
Bu ülkeyi BEATRİCE BRUNİNGEN gibi sevin.
Hatırasına Saygılarımla!!!