İçinde bulunduğumuz günlere boykot çağrılarıyla uyanıyoruz. Dün, bombalanan hastanede yanarak can veren Filistinli çocukların görüntüleri yüreğimizi dağlarken, bugün başka bir boykotun gündemde olduğunu görüyoruz.
Boykot, güçlü bir silah ve sivil bir direniş biçimidir. Ancak bu direniş, şuurlu bir irade ve kararlılık gerektirir. Filistin’de yaşanan insanlık dramına karşı yapılan boykot çağrılarını küçümseyerek, hatta inatla o ürünleri tüketen Özgür Özel ve çevresi, şimdi yolsuzluğun savunuculuğu uğruna milli ve yerli şirketleri boykot etmeye kalkışıyor.
Gerçekten de, dünyalık çıkarlar uğruna boykot eden biri, nefsiyle mücadele edebilir mi? Daha dün, 6 Şubat depremlerinde tepki gösterilen kahve zincirlerine koşanlar, şimdi yolsuzluk iddiası üzerine sabah kahvelerinden vazgeçebilir mi? Zannetmiyorum. Boykot, iki günlük bir mesele değildir. Boykot, uğruna mücadele edilen, hatta bedel ödenen bir şuuru gerektirir. Şuur ise hakikatin izinden gidenlere nasip olur.
Bu günlerde aklımdan Üstad’ın şu sözü hiç çıkmıyor:
"Oluklar çift; birinden nur akar, birinden kir."
Allah, gençliğimizi kirden muhafaza eylesin.