Hepimiz evimize kapanıp, kendimize Müslüman olsak!
Secdeye kapanırken, dua ederken yalnızca kendi çıkarımızı düşünüp, kendimizi kurtarma peşinde olsak! Hep banacı olsak yani!
Nasıl yenebiliriz adaletsizliği?
Nasıl yenebiliriz ahlaksızlığı?
Nasıl yenebiliriz aç gözlüğü, kötülüğü, hasedi, kini, riyayı?
Ve nasıl yaşatabiliriz o zaman İslam'ı?
İslam'ın temelini oluşturan, güven ve ahlak kavramlarıyla birlikte; din kardeşi olmayı şart koşan dinimizde, kendimize
Müslüman olsak nasıl ayakta tutabiliriz İslam'ı?
Kendimizi eve kapatıp, "Ben namazımı kılayım, ibadet edeyim de gerisi beni bağlamaz" deyip, komşumuz aç mı tok mu önemsemeden, "birbirimize hakkı ve sabrı tavsiye" (Asr 3) etmeden nasıl kalbimizde canlı tutabiliriz İslam'ı?
İslam sorumluluktur!
Bir mü'minin, bir mü'minin üzerindeki hakkıdır İslam!
Mü'minler arasındaki kardeşlik ve sevgi bağının yaygınlaşması, İslam nizamının yapısı ve adabıdır.
İslam'da kendine Müslümancılık yoktur!
Bu din Yahudi mantığını kabul etmez.
Bu din ruhbanlığı kabul etmez.
İslam, "Mü'minler kardeştir" ayetini iliğine işletir insanın...
Uyuyamazsın, din kardeşin acı çekerken.
Yiyemezsin, din kardeşin açken.
Gülemezsin, din kardeşin ağlarken.
Çünkü o senin davandır!
Birlikte sıkı sıkıya tutunduğun davadır o.
Aynı dava için, aynı yol için koştuğun cennetindir senin!
İslam, ancak kardeşler birbirine kenetlenirse anlamını bulur. Ancak o zaman amacı vasıl olur.
Ne buyuruyor Allah Rasûlü s.a.v; "Kendi nefsin için istediğini, kardeşin için istemiyorsan iman etmiş sayılmazsın."
İşte İslam budur!