"Hem öyle bir günden sakının ki, o gün Allah'a döndürüleceksiniz. Sonra herkese kazandığı tamamıyla ödenecek ve onlara haksızlık edilmeyecek." Bakara 281
O öyle çetin bir gün ki, sırf kendilerini kurtarmak için; annelerin çocuklarını, çocukların anne babasını, eşlerin birbirlerini, vatandaşın devlet yönetimini suçluyacağı, tabiri caizse akılların ziyana uğrayacağı, kimsenin kimseyi tanımayacağı, kimsenin kimseden yardım alamayacağı çok zor bir gün...
Ne demiştik; ölüm son değil. Aksine her şeyin başlayacağı hayata olan geçiş kapısı... Orada haksızlık yok. Terazinin şaşmadığı bir adalete tanık olacağız. O gün herkesin hakkı bir bir ödenecek...
Mü'min kullar için bu ancak bir vuslat...
Bu günün mü'min kalplerde apayrı bir tesiri var. Bu manzara başka bambaşka bir korku salar mü'minlerin içine...
O gün Allah Zülcelâl'in huzurunda dikilmek, insanın benliğini sarsıntıya uğratan çok dehşetli bir andır...
Bir sohbete tanık oldum, şöyle söylüyordu vatandaş; "İnsanlar inanmadıkları için yüz çevirmiyor, işlerine gelmediği için yapıyor bunu. Yoksa Allah'ın varlığına herkes inanıyor."
Doğruydu...
Görüyoruz ki insan fıtratı her devirde aynı. Mekke müşrikleri de böyleydi, 21 yüzyıl müşrikleri de...
Biz böyle dehşet uyandıran bir günden nasıl oluyor da çekinmiyoruz?
Daha nereye kadar kaçacağız? İnsanoğlu ne yazık ki Allah'ın nizamından veya kanunundan kaçarak felaketten felakete atılıyor...
Müslüman olduğumuzu sanan bizlere ne oluyor böyle?
Biz neden Allah'ın kanunundan, nizamından kaçıyoruz?
En son ve en doğru din olan İslam, Allah katında kabul gören tek din olan İslam; tefekkürün karşısına dikilen bütün zincirleri parçalamış, insanın omzundaki bütün baskı yollarını gideriyorken, bize ne oluyor da Allah'tan ve Allah'ın nizamından kaçıyoruz?
İslam; rahmet ve hidayetini bütün dünyaya saçmış, hidayete giden bütün yolları kolaylıkla göstermiş, kurtuluş kapılarının sonuna kadar açmışken, Müslüman olduğunu sanan bizler bilmem ki ne için Allah yolundan kaçmaya çalışıyoruz?
Bu dünyada Allah'tan yüz çeviren kullara, Allah'ta ahirette yüz çevirmeyecek mi sanıyoruz?
Ne acı bir tablo, hayali bile ürpertici...