Siyasiler makamda bulundukları süre boyunca etrafı kalabalık insanlardır.
Önemli bir bölümü bir süre sonra bu insanların kendilerinin değil makamın etrafında olduğunu unutur.
Bu nedenle de siyasetçi için iki ölüm vardır.
Birincisini makamdan düşünce yaşarlar, ikincisini de herkes gibi musalla taşında.
Sahil kasabasında yaşadığım için, makamdan düştükten sonra yaşadıkları o ölüm öncesi yalnızlığını zaman zaman gözleme imkanı bulurum. Makamda iken de bildiğimiz siyasetçilerin o makamdan indikten sonraki yalnızlığı ibret almasını bilene önemli bir derstir.
Nasıl ölüm anlayana en büyük ders ise, siyasi ölüm de siyasetçiler için ibret alınası bir derstir.
Ankara siyasetinin büyüsü doğal olarak insanın gözünü kamaştırır bu normal.
Yerel siyasetçilere tavsiyem kendilerinden önce o makamlarda oturanları zaman zaman ziyaret edip dinlemeleridir. Olur ki onlar için de mutlak olan siyasi son için kendilerini hazırlarlar. Hani siyasetçiler için kullanılan koltuğa yapıştı bırakmıyor diye bir ifade kullanılır ya, işte tamamen bu birinci ölümün korkusudur.
Gelelim ikinci ölüm meselesine;
Bazıları sıradan insanlar gibi ölür. Cenazesi biraz geniş bir aileye mensup biri gibi bile olmaz. Şaşaalı bir hayat sonrası sıradan bir ölüm ve cenaze namazı hiç de istedikleri bir son değildir. Tabii bunun istisnaları da vardır. Bazı cenazeler vardır ki insan o tabloya bakıp tabutta olmayı bile ister.
Bunun önemli örnekleri, Rahmetli Turgut Özal, Necmettin Erbakan ve Alparslan Türkeş'in cenazeleridir.
Üzerinden yıllar geçse bile hâlâ hafızalarda tazedir. O tablo bana , mesele makamda iken arkanızdan yürüyenler değil , tabutun arkasından yürüyenler dedirtmişti. Bu cenaze istatistiği hiç yanıltmaz, en iyi anket sonucudur.
Tabutunuzun arkasından milyonlar yürüyorsa, görevinizi hakkı ile yapmış, milletin kalbinde ve dualarında yerinizi almışsınız demektir. Siyaset bu şekilde yapıldığında çok değerlidir.
Siz ölürsünüz ama fikirleriniz ve yetiştirdiğiniz kadrolar ile çizdiğiniz yol açık kalır.
Tabii ki yerel siyasetçilerimize bu kadar olun demiyoruz. Bu ancak çok özel insanlara nasip olur bunu biliyoruz. Size ise sadece iki kere ölmeyin diyebiliriz. Bunun yöntemi oturduğunuz koltuğa sımsıkı sarılmak değil, eğer hâlâ kaldı ise gerçek dostlarınıza sımsıkı sarılmaktır.
Adaletin dünya üzerindeki sembolü HZ.ÖMER halife olduğunda yakın bir dostunu her gün kendisine ÖLÜM VAR demek için görevlendirmiş. Hem yaptığınız işlerde hem de sonrası için bilin istedim ÖLÜM VAR ÖLÜM hem de sizin için muhtemelen iki kez.
İnsanları karşılamaya , mitinge zorla veya bir organizasyon ile götürebilirsiniz. Ancak uğurlamaya hele ki cenazeye sadece isteyenler gelir.
SON SÖZ
Yazılarımı düzenli olarak takip edenler, muhalefete dokunmadan bir yazıyı bitirmeyeceğimi bilirler. Bu konuyu nasıl muhalefete bağlayacağımı da merak ediyorlardır. Merakta bırakmayalım;
CHP taraftarlarına soralım, sizin taraftan buraya ilave etmek istediğiniz benzer bir lider cenaze töreni var mı?
Bu sorunun cevabını herkes biliyor da size düşen NEDEN ACABA?
Neden bu millet ne hayatta ne de ölümde sizin yanınızda olmuyor? Bu sorunun cevabı neden iktidar olamadığınızın hatta olamayacağınızın da cevabıdır. Millete kızmayın, aynaya bakın.