Bugün Kocaeli Gazetesi spor yazarı ve aynı zamanda ilimizin futbol antrenörlerinden olan Oğuz Çılkın geçen hafta İngiltere’de 3.Lig takımı Leyton Orient müsabakasını stattan izledi. Leyton Orient takımı Kocaelispor’un sezon başında aldığı Daniel Agyei’nin geldiği takım. 3.Lig ekibi olan Leyton Orient takımının idmanlarını ve maçlarını oynadığı toplamda 5 futbol sahası var. Futbola ne kadar önem verdikleri ve futbolcularının Avrupa nezdinde oynadıkları da biliniyor. İşte yazarımız Oğuz Çılkın, Daniel Agyei’nin geldiği takımın maçını izledi ve kaleme aldığı yazısı;

Doğunun Soğuk Akşamında Ateş: Leyton Orient 4–0 Doncaster

Soğuk bir Londra akşam üstüydü.

O tanıdık projektör ışıkları, nefesle buğulanan tribünler…

Ve ben o tribünlerdeydim.

BetWright Stadyumu’nun kalbinde, nefes alan bir maçın tam ortasında.

Leyton Orient o akşam üstü sadece bir rakibi yenmedi kendi oyun karakterini, taraftarıyla bütünleşmiş ruhunu yeniden buldu.

Doncaster Rovers karşısında sahada görünen şey,

bir “maç”tan çok bir “ifadeydi.”

Bir şehir, bir tribün, bir takım…

Hepsi aynı ritimde nefes aldı.

Tribünle Gelen Isı

Dakika 1’di.

Ballard topa vurdu, ağlar dalgalandı, stat bir anda alev aldı.

Yanımdaki taraftarlar kollarını gökyüzüne kaldırdı, kimisi bağırıyor, kimisi gülüyordu ama herkes aynı hissi yaşıyordu.

Connolly’nin o harika golü geldiğinde uğultu yerini bir çığlığa bıraktı.

İkinci yarıda Ballard sahneye yeniden çıktı; önce sakin bir vuruşla, sonra sert bir şutla…

Ve üçüncü golünde, tribünler hep bir ağızdan patladı:

“We want more!”

O an stadyumun betonu bile titredi sanki.

O tezahürat, rakibe değil oyuna tutkularına kendi takımlarına söylenmişti.

Daha fazlasını istiyorlardı.

Oyun bitmesin, o enerji sönmesin istiyorlardı.

Bir Oyuncunun İzinde.

Bu takımın hikâyesinde bizim de tanıdık bir isim var: Daniel Agyei.

Bir zamanlar bu sahada, bu formayla mücadele etmişti.

Şimdi yolu başka bir diyarda, ama izleri hâlâ tribünlerin arasında dolaşıyor.

Maçı izlerken düşündüm bazı oyuncular sahadan gitse de arkalarında bıraktıkları karakter kalıyor.

Agyei’nin adı anıldığında tribünlerden yükselen saygı bunu gösteriyor.

O, bu kulübün kimliğinde hâlâ bir parça.

Son Söz: Tribün, Oyun, Duygu

Maç bittiğinde skor tabelasında 4–0 yazıyordu.

Ama orada yaşayan şey, sayılardan çok daha fazlasıydı.

Bir takım, bir şehir, bir ruh yeniden kenetlendi.

Sokaklarda yüzlerde bir tebessüm, stadyumun dışında hâlâ yankılanan bir ses vardı:

“We want more!”

Kocaelispor Konya’da!
Kocaelispor Konya’da!
İçeriği Görüntüle

Ve ben tribünden çıkarken şunu düşündüm:

Bazen futbolda kazanan sadece sahadaki takım değildir.

Kazanan hissettiğini unutmayan o akşamın içinde kendini bulan herkestir.

Muhabir: Zafer Onar